Na anderhalf jaar binnen te hebben gezeten, durfde ik eindelijk weer naar buiten. De aangiftes waren gedaan, de zaak was geseponeerd, maar de buitenwereld voelde nog steeds onveilig. Het was niet mijn voormalige pooier waar ik bang voor was, maar de mensen zelf. Ze leken onvoorspelbaar, moeilijk te doorgronden en, in mijn ogen, gevaarlijk. In gezelschap van vrienden voelde ik me wel wat meer op mijn gemak, maar in het openbaar was ik op scherp. Elk contact, elke blik voelde bedreigend.
Empathisch Communiceren: De Sleutel tot Vertrouwen en Herstel bij Survivors van Seksuele Uitbuiting
Wil je meer lezen?
Abonneer je op edithbernadette.com om deze exclusieve post te kunnen blijven lezen.