Oh, jij hebt in de prostitutie gewerkt?" — Over dickpics, seksgesprekken en het stellen van grenzen

Ik ben een survivor van mensenhandel. Een statement dat zwaar klinkt, en dat ook is. Maar wat me misschien nog het meest heeft verbaasd, is wat er gebeurt als ik er open over ben. Niet het medeleven. Niet de steun. Maar… stilte.

Een ongemakkelijke stilte. Een stilte waarin ik voel hoe mensen niet weten wat ze moeten zeggen en waarin ik ergens hoop dat er oprechte interesse of respect volgt. Maar dan, soms nog geen dag later, krijg ik een dickpic in mijn inbox. Of gesprekken die ineens opvallend vaak over seks gaan.

En ik blijf dan achter met de vraag: wat gebeurt hier?

Is dit nou “gewoon ouwehoeren”? Of zit er een onderliggende boodschap in? Het is ingewikkeld om dat te onderscheiden. Zeker omdat ik zelf ook geen preuts persoon ben. Ik kan lomp zijn, scherp uit de hoek komen, en ik bloos niet bij het woord “seks”. Maar laat me dit zeggen: ik heb nooit, maar dan ook echt nooit, om die piemelfoto’s gevraagd.

Wat ik lastig vond zeker in het begin was mijn eigen houding. Soms ging ik mee in die gesprekken. Niet omdat ik het echt leuk vond, maar omdat ik niet wist hoe ik het moest afkappen. Misschien zat er ook angst onder. Angst om lastig te zijn. Om veroordeeld te worden. Om weer buitengesloten te raken.

Maar weet je wat? Er is een verschil tussen open zijn over seks en iemands grenzen negeren. En wat mij gebeurde, was het laatste.

Het leek soms alsof, op het moment dat ik vertelde over mijn verleden in de prostitutie, er een soort vrijbrief ontstond. Alsof dat betekende dat ik ook ineens open zou staan voor elke seksuele fantasie, opmerking of ‘grappige’ app. Alsof mijn verhaal automatisch mijn grenzen uitwistte.

Maar dat doet het niet.

Inmiddels weet ik dat. Nu ik gezonde grenzen heb, voel ik veel sneller wanneer iemand over de schreef gaat. En ik heb mijn manier gevonden om dat aan te kaarten. Als iemand na een lange stilte ineens over seks begint, zet ik mijn 'juf Ank-stem' op en zeg droog:

“Goh. Dit vind ik heel gek. Dit vind ik bijzonder.”

De ogen worden dan groot. Ik laat de stilte vallen. Tel in mijn hoofd tot tien olifanten. En dan vervolg ik met:

“Zou je ook zo praten tegen een vrouw waarin je écht geïnteresseerd bent?” Omdat ik je vertelde dat ik in de prostitutie heb gewerkt, denk je dat je nu je grootste seksverlangens bij mij kan dumpen of zo?” Vriend, het is niet denderend wat je vertelt, nog doet het iets met me.” Of als ik echt klaar ben:“ Misschien moet je opnieuw leren afwassen bij je moeder thuis.”

En weet je wat? Die stilte daarna, die voelt ineens veel veiliger. Die is van mij.

Ik weet nu: ik hoef mezelf niet uit te leggen. Ik hoef geen uitnodiging te zijn. En ik hoef al helemaal geen gedrag te accepteren dat over mijn grenzen gaat, omdat mijn verleden “iets oproept” bij iemand anders.

Voor iedereen die dit herkent of juist niet, maar wel wil leren: laat je niet misleiden door de stilte of door hoe iemand zich presenteert. Grenzen zijn er niet om te testen, maar om te respecteren. En seksualiteit is geen vrijkaartje omdat iemand open is over een rauw verleden.

Toen God me schiep zei hij niet jij bent een fantasie, nee hij zei jij bent een Mens.