Steeds weer krijg ik de vraag: "Hoe voelde je je toen je moest werken?" En steeds weer gaf ik nooit een volledig antwoord. Ik was bang dat mensen me raar zouden vinden of dat ze er een grapje over zouden maken, zoals: "Hebben ze geen kamer vrij op jouw afdeling?" (Omdat ik werk als forensisch begeleider.)
Maar in deze blog wil ik eindelijk eerlijk vertellen wat ik echt voelde.
Ik herinner me hoe het voelde, alsof ik niet echt in mijn eigen lichaam aanwezig was. Het was alsof ik mezelf van een afstand zag, zonder controle over wat er gebeurde. Alles om me heen voelde vreemd en onwerkelijk, alsof ik in een droom leefde die ik moest volhouden om mijn beloning te kunnen krijgen. ( beloning in de zin; Het samen zijn met hem)
Toen ik in die tijd de werkelijkheid niet aankon, creëerde ik een andere versie van mezelf. Ik gaf haar de naam “Abony.” Abony was sterk. Ze kon alles verdragen, iedere klant afwerken, en de pijn doorstaan. Het was alsof Abony een beschermend schild om mij heen bouwde. Maar zodra het ‘werk’ voorbij was en ik werd opgehaald door mijn pooier, verdween Abony. 'Ik ben er" was het enige wat hij zei.' Ik kom er aan' kon ik dan nog net terug zeggen er werd namelijk al half opgehangen. Ik moest dan altijd nog een stuk lopen voordat ik zijn auto zag. Wanneer ik dan zijn auto zag zei Abony 'Ik ga weer' en dan was ik weer Edith, de vrouw die wanhopig verliefd was en alles deed om hem te plezieren. Ik wilde bewijzen dat ik alles kon, ik wilde hem nergens in teleurstellen maar in werkelijkheid deed ik weinig. Het was Abony die alle klappen opving, de vernederingen doorstond, en de verkrachtingen verdroeg. In een volgende blog vertel ik meer over alterpersoonlijkheden en Dissociatieve Identiteitsstoornis (DIS).
Wat is depersonalisatie en derealisatie?
Depersonalisatie voelt alsof je jezelf kwijt bent, alsof je van een afstand naar je eigen leven kijkt. Het is alsof je lichaam niet van jou is, en je emoties lijken ver weg. Dit gevoel komt vaak samen met derealisatie, waar de wereld om je heen vreemd en onwerkelijk aanvoelt. Mensen, plaatsen en situaties kunnen plotseling afstandelijk lijken, alsof je door een dikke mist heen kijkt.
Beide zijn overlevingsmechanismen van je lichaam en geest. Ze ontstaan als reactie op extreme stress, zoals seksueel misbruik en uitbuiting. Het is een manier waarop je brein je probeert te beschermen tegen overweldigende emoties. Door je los te koppelen van jezelf of de werkelijkheid, voorkom je dat de pijn te veel wordt.
Voor velen kan dit erg verwarrend en beangstigend zijn. Het kan voelen alsof je “gek” wordt of dat er iets ernstigs mis is met je. Maar deze reacties zijn vaak een normale manier van je brein om te overleven in abnormale omstandigheden. Je bent niet alleen in deze ervaring.
Tips voor Survivors
1. Erken wat je voelt: Het is oké om je zo te voelen. Dit zijn normale reacties op wat je hebt meegemaakt. Je bent niet kapot, je lichaam en geest proberen je juist te beschermen. Dit is een eerste stap naar herstel.
2. Praat erover: Zoek een veilige plek waar je je gevoelens kunt delen. Of het nu een vriend is, een therapeut, of een lotgenoot – delen helpt je om verbinding te maken met jezelf en anderen. Praten kan verlichting brengen en je laten zien dat je niet alleen bent.
3. Aardingstechnieken: Het kan helpen om je lichaam weer te voelen en je terug te brengen naar het hier en nu. Probeer simpele dingen zoals bewust ademhalen, voelen hoe je voeten de grond raken, of iets kouds in je hand houden. Dit kan je helpen om je lichaam en omgeving weer meer echt te laten voelen.
4. Wees geduldig met jezelf: Herstel is geen rechte lijn. Soms voelt het alsof je vooruitgaat, en dan weer niet. Dat is normaal. Wees mild voor jezelf, ook op de dagen dat het moeilijk is. Stapje voor stapje zul je leren om jezelf weer te voelen en te vertrouwen.
Werk jij met Survivors van seksueel geweld of uitbuiting ? Hier heb ik een paar tips
1. Luister zonder oordeel: Voor Survivors kan het heel moeilijk zijn om te praten over hun ervaringen met depersonalisatie. Het kan verwarrend en beangstigend voor hen zijn. Luister geduldig, zonder hun gevoelens te kleineren of in te vullen. Je aanwezigheid kan al helend zijn.
2. Leg rustig uit wat het is: Veel Survivors begrijpen niet wat ze meemaken. Ze denken dat ze “gek” worden. Help hen begrijpen dat depersonalisatie een normale reactie is op trauma. Dit kan al veel angst wegnemen en hen geruststellen.
3. Gebruik eenvoudige woorden: Vermijd ingewikkeld taalgebruik. Leg de dingen op een eenvoudige manier uit, zodat de Survivor niet nog meer overweldigd raakt.
4. Bied praktische hulp aan: Leer Survivors eenvoudige aardingstechnieken zoals mindfulness, ademhalingsoefeningen of lichaamsgerichte therapieën. Deze technieken helpen hen om weer in hun lichaam te komen en zich veilig te voelen in hun eigen huid.
Een weg naar heling
Depersonalisatie kan een verlammende en angstige ervaring zijn, maar met de juiste begeleiding is herstel mogelijk. Herinner jezelf eraan dat je niet alleen bent, en dat er altijd hoop is, ook al voelt het soms ver weg. Liefs, Edith-Bernadette
Comentários